„Pożegnanie” – wiersz Barbary Krzemieńskiej

Byłaś wśród nas cicha i spokojna.

Lida i Pani Basia 2010

Lida i Pani Basia 2010

Choć od nas odeszłaś
w sercach naszych Cię mamy
i zawsze o Tobie pamiętamy.

Każdego wysłuchałaś i
dobrą radą wspomagałaś.
Byłaś jak ten promyk na niebie,
co wieczór modlimy się za Ciebie.

Choć pusto i smutno wszędzie,
to myśli wciąż wracają do Ciebie.
Nic nie wynagrodzi bólu po Tobie
smutny każdy dzień.

Pragniemy zobaczyć choćby Twój cień,
choć to tylko ułuda, to wiemy, że wiara czyni cuda.
Jesteś już w niebie i patrzysz na nas z góry,
a my spoglądamy w chmury

Podnosząc głowy do góry
piękne wspomnienia nam pozostały
i w każdy dzień Ciebie wspominamy
byłaś dobrą córką, żoną ukochaną i mamą wspaniałą

Byłaś przyjacielem wszystkich ludzi,
kwiatem, co do życia budzi.
Dlaczego odeszłaś? Dlaczego nas w bólu zostawiłaś?
Choć tylko 48 wiosen przeżyłaś, to i tak jak żyć nas nauczyłaś.

Odeszłaś cicho i spokojnie.
Tłumy ludzi Cię żegnały i rzeki łez
po Tobie nie opanowały.
Śpij spokojnie w niebie i niech
anioły usypiają Ciebie.

Wszyscy się tam spotkamy,
i znowu o życiu pogadamy.
Żegnaj Lidziu kochana,
tak w życiu doczesnym przez ludzi uwielbiana.

Lida-Pani Basia 2004

Lida i Pani Basia 2004

Ten wpis został opublikowany w kategorii Wspomnienia. Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.